Μπαίνει η Χίλλαρυ Κλίντον σ ένα μαγαζί για ζώα. (Σιγά, ρε παιδιά, μη μου καταλογίζετε πράματα που δεν είπα. Μαγαζί που πουλάει κατοικίδια
ζώα εννοώ, όχι ότι είναι ζώο η γυναίκα). Βλέπει έναν όμορφο παπαγάλο
και ρωτάει:
- Μιλάει ο παπαγάλος;
- Ναι, μιλάει της λέει ο καταστηματάρχης
Και γιατί έχει μόνο $50, ενώ οι άλλοι κάνουν από #500 και πάνω;
ξαναρωτάει η Χίλλαρυ.
- Ξέρετε, μαντάμ, εξηγεί ο καταστηματάρχης, δεν είναι ο παπαγάλος που
θα παιρνε κανείς για το σπίτι του, γιατί τον είχαν σ ένα μπορδέλο
και η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι κάπως άσχημη.
- Μ αρέσει και τον θέλω λέει η Χιλλαρυ.
- Δική σας η επιλογή, δική σας κι ευθύνη, της λέει ο μαγαζάτορας.
Τον παίρνει, τον πάει στο Λευκό Οίκο, ξεσκεπάζει το κλουβί και θαύμαζε
το πουλί (τον παπαγάλο, έτσι;) Ο παπαγάλος ρίχνει μια ματιά δεξιά, μια
άλλη αριστερά και λέει:
- Καινούργιο μπορδέλο, καινούργια τσατσά.
Γέλασε η Χίλλαρυ.
Λίγο μετά μπαίνει η κορούλα της, η Τσέλσι και μια φίλη της. (Μα τι
ηλίθιο χαμόγελο έχει αυτό το κορίτσι! Λέτε να είναι έτσι εκ γενετής ή
κάνει πρόβες στο σπίτι;)
- Καινούργιο μπουρδέλο, καινούργιες πουτάνες, παρατηρεί ο παπαγάλος.
Η Χίλλαρυ τους εξηγεί την ιστορία και τα δυο κορίτσια πήρανε τα ίσια
τους πάλι. Τότε μπαίνει στο δωμάτιο κι ο πρόεδρος. (Α, εδώ τα χαλάμε!
Είναι εκλεγμένος και δεν μπορώ να πω τίποτα). Ο παπαγάλος του ριξε
μια ματιά και είπε αδιάφορα:
- Γεια σου Μπιλ!
